ZO VEEL MEER DAN EEN TOERISTISCHE TREKPLEISTER OP EEN ROTS
Jaren naar uitgekeken, tal van documentaires gezien over deze merkwaardige plaats op een rotspunt aan de monding van de rivier de Cuesnon … een bezoek aan de Mont Saint-Michel is daarom hét hoogtepunt van onze Bretagnereis. Al ligt dat hoogtepunt eigenlijk nog net in Normandië, eeuwig twistpunt tussen beide regio’s!
De dag begint opnieuw grijs en regenachtig maar dat is in deze streek blijkbaar vrij normaal. Intussen weten we dat de lucht nog voor lunchtijd opklaart en dat de zon wel gaat schijnen. De gietende regen bij vertrek uit de gîte wordt bij aankomst dan ook een stralende, warme zon! Het is druk op de toegangsweg naar de parking die nu op zo’n 2,5 km van het rotseiland zelf ligt. Sinds de vroegere weg en parkeerplaats in 2015 werden afgebroken, kan er niet meer aan de Mont zelf geparkeerd worden. En dat is een goed ding – de Mont Saint-Michel was oorspronkelijk een getijdeneiland en dat is het nu terug. Bij springtij staat de zee opnieuw tot aan de wallen en is de Mont niet meer bereikbaar voor voetgangers.
De oude verbinding tussen eiland en land is vervangen door een brug op palen. Vanaf de parking en het toeristisch centrum is er nu de mogelijkheid om een gratis pendelbus te nemen de passeur, die de bezoekers op 400 m van de Mont afzet. Geen zin in de bus? Dan kan het ook traag met de maringote, een paardenkoets getrokken door 2 paarden. Liever helemaal traag? Ga dan wandelen over de brug of langs het voetpad naast de brug. Op die manier komt dat monumentale meesterwerk op die rots stapje per stapje dichterbij in al zijn schoonheid.
Want eerlijk, geen enkele foto, geen enkele documentaire toont de echte grootsheid en de spectaculaire ligging van dit complex, omringd door de uitgestrektheid van de immense baai, waar niets de eindeloze horizon verstoord.
De middeleeuwse omwalling, de gelaagdheid van de gebouwen uit verschillende eeuwen en in verschillende stijlen, de massieve abdijkerk met het vergulde beeld van de aartsengel Michaël op de torenspits, uitkijkend over de zee op een hoogte van 156 m … het overdondert! Het verbaast dan ook niet dat hier jaarlijks bijna 3,5 miljoen toeristen komen en dat dit, na de Eiffeltoren en Versailles, het drukst bezochte monument van Frankrijk is. Terecht staat de Mont en zijn baai sinds 1979 op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
De Mont en het dorpje Le Mont-Saint-Michel, dat amper 43 inwoners heeft, zijn dag en nacht gratis toegankelijk. Voor de abdij en de musea is een reservatie verplicht (tijdslot en maximum aantal bezoekers) en moet er inkom betaald worden. Tot 25 jaar is een ticket echter gratis.
Een gouden tip: koop je tickets vooraf en online, dan loop je zo meteen naar binnen. Ook in een coronazomer is het hier op de koppen lopen en staan er lange - echt lange - rijen aan de kassa’s.
Voor info en tickets:
https://www.bienvenueaumontsaintmichel.com/fr
http://www.abbaye-mont-saint-michel.fr/
Voor we op verkenning gaan, toch even een kleine geschiedenisles. Die begint in 708 toen de bisschop van Avranches een bedevaartsoord liet bouwen op een rotsig granieten eiland, de Mont Tombe, na de verschijning van de aartsengel Michaël op die plaats. In de 10e eeuw werd er een benedictijnerabdij bijgebouwd en kwam er een dorpje aan de voet van de rots. En de Mont bleef verder uitbreiden met een romaanse abdijkerk en kloostergebouwen in de 11e en 12e eeuw, de gebouwen van La Merveille met een gotisch klooster en refter in de 13e eeuw en militaire verdedigingswerken in de 14e eeuw.
Tijdens de Franse revolutie, in de 18e eeuw, was de abdij in gebruik als gevangenis maar daar kwam in 1874 een einde aan toen de Mont een historisch geklasseerd monument werd. Sinds die tijd is de Mont Saint-Michel weer een bedevaartsoord, zoals het oorspronkelijk bedoeld was.
Het blijft verbazen hoe dit ingewikkelde bouwwerk eeuwen geleden op zo’n kleine oppervlakte is kunnen ontstaan. Dit is en blijft een wonder van de geschiedenis!
Dat wonder gaan we nu ontdekken! Maar voor de wandeling omhoog naar de abdij begint, eerst deze goeie raad: de straten van de Mont zijn smal met ongelijke kasseitjes en veel steile trappen, enkel geschikt voor voetgangers met stevige schoenen aan!
Via de Porte de l’Avancée en het vroegere wachthuisje, komen we de binnenstad in. De Grande Rue (de enige straat in Le Mont-Saint-Michel) met goed bewaarde vakwerkhuizen uit de 15e en 16e eeuw, is de laatste jaren één aaneenschakeling geworden van souvenirwinkels, café’s en restaurants, die allemaal hetzelfde verkopen en hetzelfde op de menukaart hebben staan en allemaal te duur zijn.
Jammer genoeg wordt er, op die manier, nog weinig aandacht geschonken aan het feit dat de Mont vroeger één van de belangrijkste bedevaartsplaatsen was, na Compostella en Rome.
Alles voor het toerisme zeker? Gelukkig zijn de huisgevels wel echt de moeite. Voorbij de Porte du Boulevard en de Porte du Roi, staat de kleine parochiekerk Saint Pierre, een verademing na de drukte van de Grande Rue. Dit is een pelgrimskerkje met kaarsen, bloemen, beelden en versierde altaren. Zeker even binnenlopen want het beeld van de zilveren aartsengel Michaël is behoorlijk indrukwekkend. Naast het kerkje ligt de begraafplaats van het dorpje. We gaan trappen op, langs nauwe doorgangen met een glimp van de baai en de krijsende meeuwen die overvliegen en dan gaat het recht omhoog naar de Salle des Gardes waar het bezoek aan de abdij begint.
Net als de pelgrims in de middeleeuwen, lopen we van de wachtzaal naar de Aumônerie. Hier werden aalmoezen en maaltijden uitgedeeld en waren er slaapplaatsen voorzien voor de bedevaarders. Langs een statige, brede trap bereiken we de kerk en de abdijgebouwen, die met elkaar verbonden zijn door verschillende, hangende doorgangen. Op het plein voor de abdijkerk is het druk. Dit is dan ook een fotogenieke plek met een geweldige uitzicht over de baai! In de verte kunnen we zelfs het granietmassief Mont-Dol en het vogeleilandje Tombelaine zien. Kijk zeker naar omhoog om de prachtige torenspits te bewonderen. In de abdijkerk valt vooral het bijzondere houten tongewelf op.
We komen langs de kruisgang die toegang geeft tot wat La Merveille of Het Wonder wordt genoemd. Wat hier zo speciaal aan is? Dit is een geheel van 6 zalen, een klooster en een kerk, in de hoogte gebouwd, op 3 verdiepingen in een magnifieke gotische stijl. En dat alles op een kleine rotspunt! Een aantal gebouwen staan nu in de steigers en worden (vooral aan de buitenkant) gerestaureerd.
Het is bijna onbegonnen werk om alles op te noemen wat hier te zien is. Het is veel, het is een doolhof en er komt haast geen einde aan. Maar dit moet je zeker gezien hebben: de rustige kloosterhof met de rijkelijk versierde bogen en de crypte van het oude kerkje Notre-Dame-Sous-Terre waarop de abdijkerk gebouwd werd. Dit mooie, ingetogen kerkje is trouwens het oudste deel van de Mont Saint-Michel. De enorme zuilen die hier werden opgetrokken zijn een staaltje van middeleeuwse techniek!
Met een hoofd vol beelden en verhalen, keren we terug in de 21e eeuw om vanaf de abdijtuinen, een laatste keer uit te kijken over de baai en dit mysterieuze kloostereiland, dat letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt is.
Reactie plaatsen
Reacties