Nieuw-Zeeland.

Wie denkt dat Raglan alleen maar een leuk stadje is met wereldberoemde surfstranden heeft het mooi mis. Keer je rug naar de golven, haal je voeten uit het zand en zet een stap buiten het centrum om dat andere Raglan te ontdekken – het Raglan van heel veel natuur met inheemse bossen, uitgedoofde vulkanen, kalksteenkliffen en golvende heuvels. Klaar voor een groene dosis inspiratie? Trek dan snel je wandelschoenen aan en laat je verrassen door deze bijzondere en niet te missen plekken.

Ooit een slaperig dorpje waar pensionado’s uit Auckland en Hamilton hun welverdiende oude dag doorbrachten, nu uitgegroeid tot een levendig stadje met een hoog hippie- en sixtiesgehalte waar de nonchalante flair van een heuse surftown uit de jaren 60 nog steeds door de straten waait ... Dat is Raglan, mijn favorietje aan de westkust van Nieuw-Zeelands Noordereiland, gelegen op zo’n 45 km van Hamilton, waar de SH 23 eindigt in de kreken, baaien en stranden van Raglan Harbour en de bezoeker verrast wordt met een mix van absoluut epische zwarte zandstranden met de beste surfgolven ter wereld en de meest schilderachtige natuur.

Dit wordt spannend, na heel veel foto’s, filmpjes en verhalen over het off-the-grid project van dochter en schoonzoon, krijg ik zo dadelijk het ‘echte’ werk te zien. De weg van de luchthaven in Auckland naar de stad Hamilton in de Waikato regio is, na 2 Nieuw-Zeelandreizen, allang geen wauwbeleving meer en de 112 km op State Highway 1 (SH 1) hebben nauwelijks geheimen. Vanaf Hamilton wordt het echter een rit door onbekend gebied. De eerste kilometers op SH 23 glijden voorbij, langs stedelijke buitenwijken, het minicentrum van Whatawhata en de brug over de Waipa rivier. En hoe verder westwaarts, hoe mooier het landschap wordt. Belachelijk mooi zelfs!

Inderdaad, alle goede dingen komen in 3-voud en daarom vertrek ik op een koude winterochtend voor de derde keer naar Nieuw-Zeeland. Koffers gepakt (veel te veel mee maar voorzien op alle mogelijke weersomstandigheden, van zomers warm tot herfstig nat met felle wind en stortregen), reisdocumenten in een mapje bij de hand en vervoer naar Schiphol geregeld (dank jullie wel, jongens).

Drie jaar geleden, op weg naar het Tongariro National Park, hadden we de brute pech dat het grootste meer van Nieuw-Zeeland zo goed als onzichtbaar was door dichte mistlagen en hevige regen. Vandaag hebben we meer geluk. Het belooft een stralende zomerdag te worden en Lake Taupo heeft dan ook de eer om gekozen te worden als laatste uitstapje van deze Nieuw-Zeelandreis.

Na een deugddoende rustweek staan we toch weer te popelen om onze neus verder naar buiten te steken dan het strand aan de overkant van de straat. Wat uitstapjes dichtbij plannen in de Bay of Plenty regio lijkt een goed idee. Kwestie van extra te profiteren van de laatste dagen op Nieuw-Zeelands grondgebied. Het bord en de wegwijzer “McLaren Falls Park” was ons al vaker opgevallen maar de reisgids zwijgt in alle talen over deze attractie. Het stadje Katikati kennen we enkel als doorrijplek op de State Highway 2 en als stop om een blikje fris te kopen. Misschien wordt het nu tijd om te ontdekken wat in het park en de stad te beleven valt.

Onze laatste vakantiedagen op het Zuidereiland en er blijft een waslijst aan bijzondere, unieke en  interessante bestemmingen over om ontdekt te worden in dit zeer gevarieerde land. Maar er moeten keuzes gemaakt worden en dus gaan we richting het zuiden, richting het Southern Lakes District. Over een spectaculaire bergpas naar een meer met een eenzame boom en velden die paarser dan paars kleuren, klaar voor wandelen in Wanaka.  

De hoogste berg van Nieuw-Zeeland, gehuld in een wolk van mystieke Maoriverhalen, gelegen in een nationaal park met een 110 % alpine gehalte – denk aan gletsjers en ijsmeren en eeuwige sneeuw en torenhoge bergtoppen – simpel gezegd, een topbestemming en een verplichte moet-je-doen voor iedereen die het Zuidereiland bezoekt. Mount Cook, een feest voor het oog en voor de camera en één van de meest indrukwekkende plekken ooit! Mount Cook, een droom die werkelijkheid is!

Na de gezellige dagen in Christchurch zijn we met pak en zak verhuisd naar een ieniemini dorpje van 183 inwoners in de Waitaki Valley met de leuke naam Otematata. In 1958 was deze locatie niet meer dan een verzameling gebouwen, neergepoot voor de arbeiders die de Aviemore en Benmore stuwdammen op de Waitaki River bouwden. Bedoeling was om na de werken het plaatsje Otematata op te doeken maar Otematata bleef en werd een vakantiehotspot, compleet met golfclub, supermarkt, hotel en restaurant, community centre en fire station.

Een naam die mij om een of andere reden doet denken aan een hobbitverhaal, een naam die een nationaal park, een dorp en een bergpas betekent, een naam waar heel wat toeristen lyrisch bij worden, Arthur’s Pass is (als je alles wat je hoort en leest mag geloven) een van de meest epische routes in Nieuw-Zeeland. Een bucketlist beleving van 150 km langs State Highway 73, van de oostkust naar de westkust van het Zuidereiland, dwars door de Southern Alps. Een roadtrip gevuld met spectaculaire zichten, wondere natuurverschijnselen, besneeuwde bergtoppen en historische bruggen en viaducten. Rij met ons mee en ontdek Arthur’s Pass!   

Een i-SITE Visitor Centre waar de Franse vlag wappert, een vaarfoutje van een Engelse kapitein, een kustwandeling met spectaculaire uitzichten en stranden voor een luie zonnige zomerdag – de ideale smoes om je verblijf in Christchurch nog wat te rekken want de ligging aan de rand van Banks Peninsula zorgt voor een extra stempel in het toeristisch paspoort van de stad. Tijd voor wat cultuur, natuur en blote voeten in het zand, tijd om de brede lanen achter ons te laten en een paar onverwachte bestemmingen op te zoeken. Niet treuzelen, picknick klaarmaken, auto in en wegwezen.  

Eerlijk, het heeft even geduurd want Christchurch en ik hebben moeten wennen aan elkaar. Het begon als een haat-liefdeverhouding maar na 2 dagen op stap in de stad, die heel erg verschilt van wat ik in gedachten heb bij het begrip “stad”, is de liefde totaal en onverbreekbaar! Een staaltje van creatieve stadsheropbouw, vernieuwend en onverwacht met een hippe en jonge vibe en een perfecte mix tussen verleden en heden, dat is Christchurch na de aardbevingen van 2010 en 2011 en volgens de New York Times, één van de 52 plaatsen die je absoluut moet gezien hebben!

De State Highway 1 die van het meest noordelijke punt naar het meest zuidelijke punt over de complete lengte van Nieuw-Zeeland loopt, is tussen Picton en Christchurch niet zo maar een snelweg. Dat deel van de SH 1 heeft nog het meeste weg van een toeristische route. Geen gejakker dus om de 336 km in sneltempo af te leggen. Maak tijd om minstens (meer mag ook) 8 keer te stoppen voor 8 fantastische bezienswaardigheden die je de noordoostkust van het Zuidereiland laten ontdekken in al zijn schoonheid. Geen andere kustlijn is zo gevarieerd en heeft zoveel verschillende landschappen te bieden. Je rijdt van uitgestrekte wijngaarden naar stranden met zwart zand en ruige rotsen met pelsrobben.

Het vraagt wat voorbereiding maar dan wandel je wel de mooiste kustroute die Nieuw-Zeeland te bieden heeft nl. de Abel Tasman Coastal Track, van Marahau naar Wainui Bay, langs de randen van het Abel Tasman National Park. Over een totale lengte van 60 km laat deze Nieuw-Zeelandse Great Walk aan de wandelaar een landschap zien van ‘prachtige gouden stranden, helderblauw water en inheemse regenwouden’. Zo staat het letterlijk in de toeristische folder. Wij willen natuurlijk graag ontdekken of een van de populairste tracks op het Zuidereiland in real life ook zo bijzonder is. 

Op ontdekkingstocht vandaag over State Highway 60, ook wel Takaka Hill Road genoemd, de enige weg die van Richmond helemaal naar Golden Bay gaat, richting het meest noordwestelijke punt van Nieuw-Zeelands Zuidereiland. Dunbevolkt en afgelegen is de baai een rustplek voor migrerende walvissen en dolfijnen. De 32 km lange smalle zandschoorwal met de toepasselijke naam Farewell Spit (waar je het land vaarwel zegt en in de zee valt), die de baai afschermt van de ruige Tasman Zee, is een paradijs voor trekvogels en een belangrijk vogelreservaat. Golden Bay, een favoriete vakantiebestemming voor wie van een uitzonderlijke natuur houdt en graag de grootste zeevissen wil spotten of bijzondere kustvogels wil zien. Voor ons geen walvissen of vogels, wij gaan heel relaxed op uitstap langs enkele leuke stops in de Golden Bay regio.

Één van de beste manieren om meer van Nelson en omstreken te zien, is de auto aan de kant zetten en de fiets nemen. Combineer dat fietsen met alles wat ‘great’ is in dit stukje Nieuw-Zeeland – van glooiend groene heuvels tot verlaten kustbaaien en historische plattelandsdorpjes – en mix dat alles met de smaak van lekker eten en een glaasje wijn of bier. Dan heb je The Great Taste Trail. De fietsroute, een lus van Nelson naar Kaiteriteri naar Nelson, over een totale afstand van 226 km kan in grote of kleine, meerdaagse of eendaagse ritten verdeeld worden met deze zekerheid: het is een echte Great Trail!

Het hoofd in de bergen, de voeten in de zee, dat is Nelson in het verre noorden van het Zuidereiland: aan 3 kanten omringd door de heuvels en de bergen van de Tasman Mountains, aan 1 kant begrensd door de Tasman Bay. Die beschermde ligging zorgt niet alleen voor fantastisch weer – het is niet voor niks dat Nelson de bijnaam 'Sunny Nelson' kreeg – maar ook voor fantastische landschappen. Minder toeristisch dan de kustplaatsjes in het oosten of het westen, is het gezellige Nelson de ideale basis voor heel wat outdooractiviteiten. Stranden, bergen, meren, natuurparken, wijngaarden, kunstgaleries, fietstochten, wandeltochten … er is veel te doen in en rond deze kleine stad wat van Nelson een perfecte vakantiebestemming maakt. Absoluut mijn favoriet op het Zuidereiland.   

De Marlborough Sounds ontdekken vanop het dek van een rondvaartboot is, vanuit Picton, een klassieker. De ongekende pareltjes van de Sounds te voet verkennen vanaf een wandelpad op één van de vele tracks is een andere mogelijkheid. Wij doen het allemaal nog eens mooi over, niet per boot, niet te voet, maar met de auto via de schilderachtige Queen Charlotte Drive, helemaal van Picton over Havelock naar Nelson.