Één van de beste manieren om meer van Nelson en omstreken te zien, is de auto aan de kant zetten en de fiets nemen. Combineer dat fietsen met alles wat ‘great’ is in dit stukje Nieuw-Zeeland – van glooiend groene heuvels tot verlaten kustbaaien en historische plattelandsdorpjes – en mix dat alles met de smaak van lekker eten en een glaasje wijn of bier. Dan heb je The Great Taste Trail. De fietsroute, een lus van Nelson naar Kaiteriteri naar Nelson, over een totale afstand van 226 km kan in grote of kleine, meerdaagse of eendaagse ritten verdeeld worden met deze zekerheid: het is een echte Great Trail!
Fiets huren, rit uitstippelen, kaart en folder bekijken, shuttle boeken, interessante stops zoeken … het vraagt wat voorbereiding en daar kan Cycle Journeys perfect bij helpen. Een telefoontje, een afspraak en het vakantie-idee wordt een keurig plan inclusief shuttle, uitleg ‘hoe gebruik ik de e-bike’ en ‘waar vind ik het beste lunchadres’.
Wij kiezen een e-bike low rise model, compleet met fietstas en helm (verplicht in Nieuw-Zeeland) en gaan voor het traject van Spooners Tunnel naar Nelson, 57 km sightseeing langs de gevarieerde landschappen van de Tasmanregio. De auto blijft veilig achter op de parking van Cycle Journeys Nelson en de shuttle mét fietsen neemt ons mee naar het vertrekpunt. Voorzien van een mapje en met een meer dan uitgebreide informatiebabbel beginnen we met veel goesting aan het fietsavontuur met de blauw met witte borden als gids.
Spooners Tunnel – Belgrove - Wakefield (15 km)
Dit wordt ook wel eens de Rural Tasman Section genoemd. Je fiets door een landschap van weiden en akkers, van grote pluimveebedrijven waar de kippen écht mogen ‘scharrelen’, van eindeloze wijngaarden en lange lanen met geurige hopranken, van historische dorpjes met koloniale scholen en postkantoren en oude spoorlijnen.
Starten doen we aan de Spooners Tunnel, meteen één van de hoogtepunten op dit deel van de route en een opmerkelijke erfenis van Nieuw-Zeelands spoorweggeschiedenis. Van de bouw in 1873 tot de afbraak in 1955 reden goederentreinen over de rails van Nelson naar Glenhope. Nadien bleef het 60 jaar stil in de tunnel tot de heropening in 2016 als fiets- en voetgangerstunnel. Over een lengte van 1,35 km werd de tunnel ooit met de hand uitgegraven en gaat hier onder de Spooners Range door die, op dit punt, 480 m hoog is. Niet alleen is de Spooners Tunnel de 6e langste fiets- en voetgangerstunnel ter wereld maar het is ook de langste van Nieuw-Zeeland en van het hele zuidelijk halfrond!
Een belevenis want lang (het duurt wel effe voor je terug een stipje daglicht ziet), vochtig (af en toe valt er een natte druppel van het plafond) en spookachtig donker. De hoofdlamp (als extraatje bij de fietshelm) komt van pas en de fleecevest voorkomt kippenvel want het is allesbehalve warm in Spooners historische tunnel.
De trail volgt nog een heel eind de oude spoorwegbedding (de Tunnel Road) in de schaduw van inheemse struiken. Links van ons staan de groene dennenbomen van de Golden Downs Forest te blinken in de ochtendzon. Het is heerlijk fietsen op het goed aangelegde pad en we nemen de tijd om het uitzicht te bewonderen. Zacht glooiende heuvels, schapenpoortjes, een steile helling naar beneden, opzij van de State Highway (amper verkeer) … We rijden het dorpje Belgrove binnen waar een van de oudste windmolens van Nieuw-Zeeland staat, nog uit de tijd van de spoorlijn en de stoomlocomotieven. Nu buiten dienst en nutteloos tussen de struiken aan de kant van de baan.
In de buurt van Foxhill passeren we de eerste hopkwekerijen. Aan de hoge stokken groeien fijne ranken, hopscheuten in wording. Verderop houdt de Wai-iti rivier ons weer gezelschap, kronkelend door het grasland. Wat een mooie natuur en dat kadootje krijgt je gratis en voor niks! Hoge bomen bieden wat schaduw, het zoveelste bruggetje over, door het zoveelste schapenpoortje, omhoog en meteen omlaag, genoeg afwisseling om de rit boeiend te houden tot de zachte bosweg een harde asfaltweg wordt richting het centrum van Wakefield.
Wakefield - Brightwater – Richmond (20 km)
Lunchpauze en tijd voor wat blijkbaar de beste pies van Wakefield en omstreken zijn. Tenminste, als we Al Check (depot manager bij Cycle Journeys Nelson) mogen geloven. En dat mogen we! Zelden zo’n overheerlijke pie geproefd als in The Bakery in Wakefield. De lange wachtrij tot buiten zegt genoeg. Camions, tractors, de gehaaste zakenman, de mama’s met kindjes, de plaatselijke politie, de backpacker en 2 fietstoeristen (wij), werkelijk iedereen stopt hier voor de beroemde pies en dat sinds 1908!
We laten Wakefield met zijn brede straten en victoriaanse gebouwen achter ons en volgen opnieuw de Cycle Trail wegwijzers. Het drukke asfalt wordt geruild voor rustige gravel en de stadse buurt krijgt een natuurlijk en groen karakter. Deel 2 van de rit verbindt Wakefield met Richmond en loopt door de vredige Waimea Plains. We fietsen over stille plattelandsstraatjes omgeven door rijen oude eikenbomen en daarachter verscholen, hele kuddes grazende schapen op sappige zomerweiden. Strak rechtdoor, zonder bochten, zonder hoogteverschillen, een makkie met een e-bike!
Net voor Brightwater is het Lord Rutherford Memorial een ideale plek om even de fiets te parkeren en de benen te strekken. Het monument is een eerbetoon aan Ernest Rutherford, Nieuw-Zeelands bekendste wetenschapper die in de buurt van Brightwater geboren werd. Een schattig beeldje van een jonge schoolgaande Rutherford in het midden van een groen park vormt een groot contrast met de infoborden die zijn leven belichten. Hij ontdekte dat atomen gesplitst kunnen worden en ontving in 1908 de Nobelprijs voor Scheikunde voor “zijn onderzoek naar het uiteenvallen van elementen en de chemie van radioactieve stoffen". Een uiterst leerzaam gedenkteken. Het zet ons aan het denken zet … van atoomsplitsing naar kernsplijting naar atoombom …
Tussen de huizen en de tuintjes van Brightwater vervolgen we onze tocht. Voorbij het kleine centrum buigt de route af naar een meer landelijke omgeving en rijden we zomaar doorheen wijngaarden en wijndomeinen met namen als Middle Earth Vineyards en Settlers Crossing. Voor de wijnliefhebbers: sommige wijnkelders zijn open voor publiek en natuurlijk kan je ook proeven (wel reserveren vooraf). De nu nog groene druiventrosjes hangen te schitteren in de zon. Wat een hemels zicht!
Van de druivenstruiken naar de oevers van de Wairoa rivier waar de 80 m lange hangbrug ons naar de overkant brengt. Een beetje een raar gevoel, fietsen op een lichtjes bewegende hangbrug! Verder langs de weiden en de koeien en de hoge donkergroene conifeerhagen waarachter kiwi’s en kersen en bessen groeien, een korte pauze in het Hope Recreation Reserve voor een snelle snack en een drankje en ja hoor, terug omringd door immense wijngaarden – van de bekende Waimea wijnen nog wel! Daarna gaat het in één rechte lijn over de Railway Reserve Cycleway naar de buitenwijken en de bedrijvenzone van Richmond.
Richmond – Stoke - Nelson (15 km)
Het is belabberd druk in het commerciële centrum van Richmond en hier fietsen is niet eenvoudig. Veiliger is de fiets aan de hand en een eindje wandelen tot we weer op het pad naast de snelweg zijn. De Tasman Mountains komen in zicht en zien we daar een glimp van water? Even wat verwarring want we kunnen 2 richtingen uit: de Old Railway Route of de Coastal Route. Wat dacht je? Dan kies je toch voor de kust! Dat is maar 1 km langer fietsen en de zee zien! Fantastisch, vanop de fiets kijken we uit op de Waimea Inlet, bij laagtij een enorme vlakte met plassen en poelen, sprietige peperkers, grijzige zoutstruiken en rondfladderende kustvogels. Dansende vlekjes zonlicht op het water maken er een magisch geheel van. En zo let een fietsende mens niet op en staan we ineens op Tahuna Beach en zijn de wegwijzers van de Great Taste Trail verdwenen. Ach, niet getreurd, zo hebben we Nelsons populairste strand ook gezien!
Geen duidelijk fietspad richting het stadscentrum - omkeren is de verstandigste keuze. Dat betekent nog een keer voorbij de vakantiehotels en –motels, de luchthaven en de fruitexportbedrijven aan State Highway 6 tot we opnieuw aan het bord ‘kust/centrum’ staan. Fietstunnel in en naar de buitenwijken van Nelson, langs golvende groene heuvels over een eersteklas fietsweg. We komen opvallend veel locals tegen die de fiets blijkbaar verkiezen boven de auto in het hectische stadsverkeer.
De laatste meters, de laatste trap op de pedalen, in 1 rechte lijn gaan we naar de parking van Cycle Journeys, onze eindbestemming.
Het was plezierig fietsen en het smaakt naar meer! Misschien ooit de complete trail doen?
Boeking: via Cycle Journeys Nelson - 117 St Vincent Street, Nelson
Lunch: bij The Bakery - 12 Clifford Road, Wakefield.
Reactie plaatsen
Reacties