Spanje.

Tweede poging om toch nog de beroemde Cuevas del Drach te bezoeken. Eerder deze week in de namiddag gesloten, op onze laatste ochtend in Mallorca hebben we meer geluk. Een van de populairste bezienswaardigheden van het eiland willen we echt niet gemist hebben.

Een bezoek aan wat het mooiste bergdorpje van Mallorca wordt genoemd, Chopin en Georges Sand achterna in een 14e-eeuws kartuizerklooster en ontdekken hoe het leven was op een 400 jaar oud landgoed, dit wordt een reis door het culturele verleden van het eiland, in een streek waar de bergen en de olijf- en amandelbomen regeren.

Een druk reisprogramma vandaag, dat ons van de Serra de Tramuntana en de noordkust (Sa Calobra) naar de Serra del Nord (Santuari de Lluc) en het meest noordelijke puntje van het eiland (Cap Formentor) brengt om te eindigen in de oude hoofdstad van Mallorca (Alcúdia).

Geen openbaar vervoer deze keer maar een minibusje om de rest van Mallorca te verkennen. Het wordt een rit naar het echte (geografische) middelpunt van het eiland, het dorpje Sineu, waar we kennis maken met het Mallorca dat tussen de bergen in het noordwesten en de kust in het zuidoosten ligt. Van Sineu gaat het richting de Serres de Llevant, een natuurgebied voor de zuidoostkust, met toppen tot 560 m, waarvan de heuvels, als losse delen, van elkaar verspreid liggen in het landschap. Een van die heuvels (of is dit al een berg?) is de Puig de Sant Salvador waar we op de top, op een hoogte van 509 m, een afspraak hebben met het klooster van Sant Salvador.  

Bus nr. 25 brengt ons vandaag naar het centrum van Palma, de hoofdstad van Mallorca maar ook de hoofdstad van de eilanden van de Balearen. De vroegere benaming Palma de Mallorca werd in 2016 officieel afgekort tot Palma. Dit wordt een verrassend stadsbezoek want de ‘kleine’ stad met iets meer dan 400.000 inwoners heeft een aantal onverwachte pareltjes in de aanbieding en dat had ik aanvankelijk niet verwacht.

Terug naar 1912, het jaar dat de eerste mahoniehouten trein van de Ferrocarril de Sóller van de hoofdstad Palma naar het 27 km verder gelegen Sóller reed. Vóór de bouw van de spoorlijn was Sóller eeuwenlang een erg geïsoleerd stadje. Een paar kilometer landinwaarts opgebouwd als bescherming tegen piraten en zeerovers, was het enkel de bereiken via de zee en de havenplaats Port de Sóller of via geitenpaadjes over de Coll de Sóller, een bergpas in de Serra de Tramuntana met een hoogte van 496 m.

Dé populairste zonbestemming in de Middellandse Zee is zonder twijfel Mallorca en neen, die stond niet op mijn bucketlist. Een eiland voor jonge zonnekloppers die overdag op het strand op hun handdoekje liggen en ‘s avonds gaan partyen. Echt niks voor mij. En toch werd dit één van mijn leukste en onverwachts boeiende vakanties.

Om te eindigen, nog deze leuke, erg kindvriendelijke wandeling: de watervallen van de Algar, gelegen in een beschermd natuurgebied bij het dorpje Callosa d'en Sarria. Neem niet de snelweg maar ga binnendoor voor een echt pittoreske route door een bergachtige omgeving, langs kleine dorpjes met nog zichtbare Moorse invloeden en langs de terrassen op de hellingen waar al eeuwen appelsienen, citroenen, druiven en nísperos gekweekt worden. Bochtige, smalle wegen, dat wel, maar een prachtige omgeving!

Een wandeling langs de industriële archeologie van de 19e eeuw in het achterland van Alicante, dat is de El Racó del Duc route, soms ook El Barranc de  L'Infern genoemd of vertaald, de Hellekloof naar de indrukwekkende kloof in de Sierra de la Safor gebergte waar de rivier de Rio Serpis doorloopt, tussen de dorpjes Villalonga en Lorcha.

Een verborgen parel in het binnenland van de Costa Blanca, dat is het stuwmeer van Tibi of het Pantano de Tibi (soms ook Embalse de Tibi genoemd), gelegen op zo'n 30 km van de stranden van Alicante en aan de voet van het Parque Natural Sierra del Maigmó. De stuwdam is de oudste, nog steeds werkende dam in Europa, gebouwd tussen 1579 en 1594 onder Felipe II, aangelegd om te voorzien in de irrigatie van de boomgaarden (vooral olijf- en amandelbomen) rond Tibi.

Niet alleen de kust en de cultuur maken de Costa Blanca zo populair. Sinds een paar jaar is deze Spaanse streek met zijn bergachtig landschap ook ontdekt door de wandeltoerist. Geen hoge maar ruige bergketens - denk aan de Sierra de Mariola, Sierra de Bernia, Sierra de Aitana - waar een paar honderd grote en kleine wandelroutes doorheen lopen. Van gemakkelijke wandelingen tot technische hoogstandjes, voor elke wandelaar is er een mooi aanbod!

De eerste indruk van de meest zuidelijke kustplaats aan de Costa Blanca is er niet één van wauw fantastisch of wauw schitterend. Geen echt oude geschiedenis, weinig historische gebouwen, amper wat monumenten en toch is Torrevieja zeer populair als vakantiebestemming, vooral bij de Spanjaarden zelf.

Wie Guardamar denkt, denkt duinen! De alomgekende Dunas de Guardamar met hun fijn, goudgeel zand en de ligging aan de monding van de Rio Segura, hebben een groot deel van de geschiedenis van dit kuststadje bepaald. In 800 voor Christus stichtten de Feniciërs hier een havenstad La Fonteta. Eeuwenlang verborgen onder het zand van de duinen, is dit een van de best bewaard gebleven complexen uit die tijd.

Gekend om zijn vele stranden, van levendige en toeristische zandstranden in het centrum tot rustige en bijna verlaten inhammetjes aan de rand van het stadje: Santa Pola is een ideale zonbestemming. Ook wie een actievere vakantie wil, zit hier goed: windsurfen, zeilen, kajakken, duiken - dit is er de perfecte plek voor!

Deze kuststad is meer dan enkel maar de luchthaven en het start- en eindpunt van een zonnige vakantie. Nog niet echt populair als citytrip en toch heeft de hoofdstad van de provincie Alicante heel veel te bieden: een magnifieke boulevard, zalige stranden in het centrum en genoeg cultuur om een dagje zoet mee te zijn.

Wat maakt de Costa Blanca zo populair dat elk jaar miljoenen toeristen landen op de luchthaven van Alicante - Elche (El Altet)? Zijn het de vele stranden, de overvloed aan zonnige dagen, de lekkere tapas? Geef toe, niet minder dan 74 stranden over een kustlengte van 244 km en meer dan 2.800 zonuren per jaar zijn voor velen synoniem van vakantie! Vaak ondergewaardeerd en geassocieerd met overvolle stranden en op elke m² een handdoek, toch heeft de Costa Blanca verrassend meer te bieden dan enkel zee en zand.