Of simpel gezegd: hallo, Nieuw-Zeeland, hier ben ik weer, alive and kicking na 3 – niet altijd even leuke – coronajaren waarin contact met de andere kant van de wereld beperkt bleef tot videobellen en je elkaar voornamelijk in kamerjas en pyjama zag, aan het ontbijt of de avondthee. Wat op 7 januari 2020 eindigde met een ‘tot ziens’, krijgt eindelijk een vervolg en via een paar tussenstops vlieg ik opnieuw de halve aardbol rond naar Aotearoa of dat prachtige 'land van de lange, witte wolk' zoals de Maori het zo mooi zeggen.
Een hobbelige, eindeloze reis
Een frisse decemberdag, zonnig beneden en zonnig boven de wolken, helemaal klaar voor een reis van 18.567 km met als eerste stop Helsinki. Van ‘No orange juice, only blueberry juice’ en een taal alleen nog maar gehoord op tv in crime series naar een landing vol contrast met blauwig roze wolken, grijze sneeuwwolken en op de grond witte minihuisjes met een rood pannendak in een compleet winterwonderlandschap. En dan begint een urenlange wachttijd, gevuld met een duur avondmaal van champignonroomsoep en zuurdesembrood, ettelijke trage wandelingen langs airport shops en airport kunst en zelfs een authentieke Christmas Cabine, luieren en lezen in strakke maar uiterst comfortabele zitjes en ligstoelen terwijl het vliegtuig buiten keurig in de wacht staat en de sneeuwbui trotseert.
En dan, suf en slaperig en met anderhalfuur vertraging, vinden we onszelf op 12.507 m hoogte aan een snelheid van 991 km/uur, op weg naar de volgende stop, Hong Kong, waar we met een flink spurtje nog net de vlucht naar eindpunt Auckland halen. Een reis van een auto in een Embraer, in een Airbus, in een volgende Airbus, in een auto … de halve wereld rond over China, de Filipijnen, Papoea-Nieuw-Guinea en heel veel Stille Oceaan, langs alle tijdzones en alle klimaatzones … van de winterse vrieskou en de sneeuw naar de regen om tenslotte te eindigen in de zomerse zon bij 23 graden.
Een warm thuiskomgevoel
Het voelt als thuiskomen, de sfeer op de luchthaven, het warme welkomgevoel, de hartelijkheid van ‘Hey hello, how are you today?’, die immer goedgezindheid en naturelle nonchalance … het leven wordt hier geleefd op sleffers en slippers (of jandals zoals ze zelf zeggen). Geen extra controle deze keer van outdoor- en wandelmateriaal, alles blijft netjes in de valies. Niks aan te geven op de ‘arrival card’, chips en chocolaatjes zijn in een grote doos opgestuurd. In geen tijd zet ik terug een stap op Nieuw-Zeelandse bodem, door de prachtige tomokanga of toegangspoort (een spirituele poort, symbool voor de reis van duisternis naar licht), onder begeleiding van een traditioneel Maori-lied.
Met de mooie tekst van Tennyson in mijn achterhoofd wandel ik Auckland binnen en de vakantie tegemoet.
Uitkijken naar een nieuw blauw autootje aan de ‘pick-up and drop-off’, mekaar bijna voorbij lopen en dan die heerlijk echte, niet te evenaren, lang-op-gewacht-knuffel (zo veel beter dan de digitale versie!). Veel te vertellen maar daar hebben we gelukkig een lange autorit voor, helemaal naar de Bay of Plenty, het nieuwe, enkel op foto’s en filmpjes gezien, woonadres van dochter en schoonzoon. Heel benieuwd! Voorlopig zijn de eerste kilometers vertrouwd. Stukjes opgeslagen herinneringen komen terug bij het zien van de geplooide heuvels, het groene landschap, de indrukwekkende flax struiken en wuivende pluimen van de toetoe grassen, de koeien en schapen op de steile hellingen, de vergezichten, de haarspeldbochten van de Kaimai bergketen en zelfs de vervelende myna vogeltjes op de baan zijn er nog. Nieuw is de geweldige Rangataua baai in de buurt van de haven van Tauranga. Over de Maungatapu brug is het net of je door het water rijdt. Statige huizen, vakantie-optrekjes, aanlegsteigers en privé-strandjes, je zit hier op een paar minuten rijden van Oceanbeach Road, jawel, aan de Stille Oceaan of zoals die hier noemt, de Pacific.
Wat een luxe: brede duinen, lang zandstrand en het geluid van de oceaangolven aan je achterdeur! Dat wordt de komende 5 weken genieten aan 110 %, van de omgeving, van het gezelschap, van de moeder-dochter/schoonzoon babbels, van Croky de papegaai en van heel veel vakantiedagen!
Reactie plaatsen
Reacties