Van Noord naar Zuid: een bijzondere reisroute.

Van de oceaanstranden in de Bay of Plenty over Te Puke en de fruitplantages naar de beboste heuvels, de hete modderpoelen, de stinkende zwaveldampen en stoom spuwende geisers rond Rotorua – langs de schoonheid van Lake Taupo en het groene landschap van het Kaimanawa Forest Park naar de dorre vlakten van Tongariro en de dorpjes aan de Kapiti Coast – van de ferry in de hoofdstad Wellington over Cook Strait naar het kleine haventje van Picton … of kortweg van het Noordereiland naar het Zuidereiland en dat is in Nieuw-Zeeland een hele onderneming!

Van de kust naar de hoofdstad

Vroeg op en vroeg vertrokken, op weg naar de ferryterminal in Wellington, een rit van 7 uur en meteen de start van onze roadtrip naar het Zuidereiland. De route brengt ons van de Pacific Coast Highway en de Thermal Explorer Highway naar de Volcanic Loop Highway en Desert Road, langs de zeer gevarieerde landschappen van het Noordereiland. 

Het zachte uitzicht van de fruitstreek rond Te Puke gaat langzaam over in donkergroene bossen, doorspikkeld met diepgele brem. Vlakte maakt plaats voor heuvels die ons verwennen met, letterlijk, alle tinten groen – felgroen van de varens, donkergroen van de dennen, kakigroen van de boomvarens. Geen huis, geen dorp, geen stadje, hier is de natuur de baas!

Eindelijk weer sporen van bewoning in de buurt van Okere Falls waar de hevige regen van de afgelopen dagen voor een extra riviertje op de baan zorgt. Lake Rotoiti glinstert door het struikgewas en auto’s, vergezeld van bootjes en kano’s, zorgen voor een licht vakantiegevoel.

De wegwijzer naar Hell’s Gate Geothermal Reserve zegt het al en ook de geur is duidelijk: dit is Rotorua! Hier zit je in een ander, apart en uniek Nieuw-Zeeland waar alles vulkaan en geothermie ademt. Het borrelt, het stoomt, het beweegt in en rond de stad. Lake Rotorua, dat zijn naam aan het stadje gaf, is gevormd door de krater van een enorme vulkaan. Sulphur Bay is één grote melkwitte zwavelpoel en in Whakarewarewa Village wandel je langs kokende meertjes en kan je elk uur de stoom brakende Pōhutu Geyser bewonderen. Het is druk in Rotorua, duidelijk een populaire bestemming en ah, die zwavelgeur nemen toeristen er graag bij.

De vlakke omgeving van Rotorua verandert al snel in de bosrijke omgeving van het Whakarewarewa Forest Park, een paradijs voor mountainbikers. Golvende groene heuvels, wegwijzers naar culturele Maoridorpjes en naar nog meer geothermale eigenaardigheden zoals het wondermooie Orakei Korako. De 80 km van Rotorua naar Taupo is één grote hotspot en een aanrader om als dagroadtrip in te plannen (als er geen ferry staat te wachten!).  

De machtige Waikato rivier over, we rijden door farmland op z’n Nieuw-Zeelands: enorme weiden zonder einde en enorme kuddes koeien en schapen. Ik blijf me verbazen over de hoeveelheden!

State Highway 1 (of SH 1) kabbelt rustig verder en brengt ons langs de oevers van het magnifieke Lake Taupo. Heerlijk om het nu eens in de zon te zien want 3 jaar geleden goot het water en kon je door de dichte mist amper de oevers zien. Hoe mooi is dit: baaien en strandjes en aanlegsteigers en zeilbootjes en vakantiehuizen en geweldige views op de bergen in de verte … hier komen we nog terug! Maar eerst een dringende lunchstop. We laten het meer achter ons en stoppen in Turangi, een stadje aan de oevers van de Tongariro River. The Bakehouse Cafe and Roasts (40 Turangi Town Centre) is perfect voor een snelle, goedkope en lekkere toasted sandwich.

De naam van de rivier doet het al vermoeden: Tongariro National Park is niet ver weg. We volgen de Volcanic Loop Highway en als de wolken zich even terugtrekken, zien we een miniglimp van Nieuw-Zeelands bekende vulkanen: Mount Tongariro - Mount Ruapehu en Mount Ngauruhoe … een filmset van 'Lord of the Rings' waardig. Het boomrijke, groene landschap verandert onverwacht snel in een dorre, bruin en beige omgeving met af en toe een spikkel groen: de Rangipo Desert. Dit deel van SH 1 wordt dan ook terecht Desert Road gedoopt - 63 km aan totale verlatenheid in een onwaarschijnlijk ruw en vreemd landschap. Maar let op: het hoogste punt van Desert Road ligt op 1.078 m en het weer is hier volkomen onvoorspelbaar!

Het bordje Kaimanawa Forest Park herinnert ons aan de wilde Kaimanawa paarden die hier in alle vrijheid rondlopen maar zich zelden laten zien. Dit is ook het gebied van het Waiouru Military Camp waar enkel de 'Danger' bordjes zich laten zien.  

En dan ineens is er weer groen en bomen en heuvels en schapen! Wat verspreide dorpjes en stadjes, een stuk 'echte' snelweg, de drukte aan de Kapiti Coast, de voorsteden van Wellington en onvoorstelbaar, na een urenlange rit, de Wellington Interislander Vehicle Check-in.

Ruim op tijd om in de wachtrij nog snel wat foto’s te maken!

*Meer lezen over Rotorua? Dat kan in deze blog: https://www.ticket-to-travel.be/bestemmingen/nieuw-zeeland/680829_rotorua-sulphur-city-en-blue-lake

*Meer lezen over Tongariro? Dat kan in deze blog: https://www.ticket-to-travel.be/bestemmingen/nieuw-zeeland/677715_tongariro-alpine-crossing-wandeldag

*Meer lezen over Orakei Korako? Dat kan in deze blog: https://www.ticket-to-travel.be/bestemmingen/nieuw-zeeland/677571_tongariro-alpine-crossing-heenreis-naar-whakapapa

Van Wellington naar Picton: een ferrytocht als een schilderij

Groot, dat is het eerste wat opvalt als de Interislander Aratere (wat Snelle Weg betekent) komt aanvaren – 6 verdiepingen hoog met 3 uitkijkplatforms – een bar en restaurant – een souvenirshop en cinema – kinderanimatie – overal gemakkelijke zitjes en niet onbelangrijk, gratis WiFi. Met plaats voor 650 passagiers, 30 trucks of 230 auto’s en 28 treinwagons is de Aratere ferry een indrukwekkende verschijning die een paar keer per dag de verbinding verzorgt tussen Wellington op het Noordereiland en Picton op het Zuidereiland. De afstand van 96 km via Cook Strait (jawel, weer die James Cook) duurt ongeveer drie en een half uur en staat bekend als één van de meest schilderachtige boottochten in Nieuw-Zeeland. Spannend en opwindend!

Inchecken en inschepen gaat vlot en ons blauwe autootje parkeren we netjes in het ruim van de ferry naast een massieve KiwiRail wagon, want ook die gaan gewoon mee naar de overkant, op spoorrails die door het schip lopen.

Trappen op, gezellig plaatsje zoeken, cappuccino halen, Maorikunst kijken en smartphone klaar en ready to take a million pictures!

Traag varen we de haven van Wellington uit om via een brede boog langs de grillige inhammen en de vele baaien van de zuidkust van het Noordereiland te varen, richting Cook Strait. Gelukkig zorgt het zachte weer en een rustige wind voor een Cook Strait zonder hoge woeste golven want daar is de doorvaart tussen de 2 eilanden berucht om. De verbinding tussen de Tasmanzee en de Pacific Ocean is er eentje van sterke stromingen en heftige westenwinden maar dus niet vandaag en op het dek is het genieten van alle moois waar we langs varen. Jammer genoeg, behalve meeuwen, geen dolfijnen, walvissen of orka’s gespot!

Ongemerkt laten we Cook Strait achter ons en varen het kalme water van het Tory Channel in, het begin van onze eerste kennismaking met de adembenemende Marlborough Sounds, de verdronken riviervalleien die voor spectaculaire zichten zorgen. Diepe inhammen, beschutte baaien en een 1.500 km lange kustlijn als grillig kantwerk - steile beboste hellingen en onbewoonde eilandjes die oprijzen uit het heldere water - je weet niet waar eerst kijken! Het wordt een rush van linkerdek naar rechterdek om toch maar niks te missen van deze wondere wereld.

Misschien schuilt er toch een kleine waarheid in het Maoriverhaal dat de Sounds ontstaan zijn als gevolg van een gevecht tussen de Maorizeevaarder Kupe en een reuze octopus.

Nog meer prachtige landschappen glijden voorbij wanneer de ferry het blauwe water van de Queen Charlotte Sound invaart (de Sound werd door James Cook in 1770 naar Queen Charlotte genoemd, de vrouw van de Britse King Georges III). Al snel komen de kusten links en rechts dichterbij en is er beweging op de oevers. De haven van Picton ligt voor ons, de eindbestemming van een onvergetelijke boottocht waarvoor geldt: foto’s zeggen maar dan woorden!        

Van Picton Harbour ben je zo in het centrum van het stadje en de zoektocht naar een eethuisje of restaurantje dat nog open is (het is intussen bijna halfacht), brengt ons in de Texas Tea Bar & Grill (18 High Street) voor een deugddoende portie fish & chips en mijn eerste kennismaking met lemon, lime & bitters, vanaf dan mijn favoriete NZ drankje!

Overnachten doen we in Parklands Marina Holiday Park (10 Beach Road, Picton) waar we als een blok in slaap vallen maar wel met een fantastisch gevoel en een hoofd vol gouden beelden!

TIPS:

*Een overtocht boeken kan bij Interislander of Bluebridge. Wij kozen voor Interislander: https://www.interislander.co.nz/

Check-in: Wellington Ferry Terminal, 1 Aotea Quay, Pipitea, Wellington

*Vooraf tickets boeken is aan te raden. Dan ben je zeker van een plaats op de dag van jouw keuze.

*Je mag tijdens de overvaart niet terug naar je voertuig. Neem dus meteen alles mee wat je denkt nodig te hebben voor de volgende uren.

*Een overnachting voorzien in Picton is geen overbodige luxe. Afstanden op het Zuidereiland willen wel eens dik tegenvallen. Wat op de kaart dicht bij elkaar lijkt te liggen, kan in werkelijkheid wel eens verder rijden zijn dan je denkt.

*Recept van lemon, lime & bitters:

- een groot glas vullen met ijsblokjes

- sap van een halve limoen bijvoegen

- aanvullen met citroensiroop, tonic en 5 à 6 druppels Angostura Bitters