LE TOUR DU MONT-BRION - Al het moois van de Franse Alpen
De wandeling begint in het gehucht Mont d'Evian op 1003 m (grondgebied Saint-Jean-d'Aulps) en is een bevestiging van al het moois dat het omringende Chablais landschap te bieden heeft. Een 'circuit difficile' volgens de folder: 9 km lang met een stijging van 700 m - dat is best haalbaar! Alleen, waar is de parking en waar is het vertrekpunt?
Het blauwe bordje met de P van parking staat wat verloren aan de kant van een pas gemaaid stukje alpenweide maar verder is er geen wegwijzer of infobord te bespeuren. Dus toch maar eerst naar de toeristische dienst beneden in het dorp voor meer uitleg en een duidelijker plan en dan weer terug naar het blauwe P bordje. Het asfaltweggetje met de bordjes Mont-Brion gaat steil omhoog en stopt plots bij een boerderij - duidelijk het verkeerde weggetje. Gelukkig is de alpenboer zo vriendelijk om het smalle paadje aan de gele brievenbus te tonen waar de tour begint.
6 wandeluren en een extra wandellus later blijkt dit paadje het eindpunt van de wandeling te zijn maar de uitzichten op de Vallée d'Aulps zijn ook in omgekeerde wandelrichting meer dan de moeite waard.
Het smalle paadje duikt al meteen het bos in waar het donker en vochtig is. Heerlijk om even later weer de zon te voelen. Het bospaadje wordt een steil bergpaadje en het is een flinke klim naar 1210 m maar gelukkig zorgt een bronnetje voor afkoeling en fris water. Dichte luiken en geen beweging aan de chalets en alpenhutjes onderweg als gevolg van de coronamaatregelen. Maar ze zorgen wel voor wat schaduw in de warme middagzon en zijn een ideale picknickplek! Bomen worden zeldzamer op deze hoogte (1554 m) en maken plaats voor struiken. Het uitzicht op de omgeving en de bergen in de verte is ronduit schitterend. Ogen te kort om alle mooie beelden vast te leggen!
Tip: kijk af en toe eens achterom voor nog meer geweldige uitzichten!
Een bergriviertje, nog meer bronnetjes, een drinkwaterbak, hekken en afsluitingen die open en weer dicht moeten en in de verte klinken al koeienbellen. Eindelijk, de eerste alpenweide! Adembenemend, heel open, heel steil, in een kader van blauwe lucht en witte wolken en met een waaier aan kleuren: het aparte groen van het gras - het felle geel van de gentiaan - het zachte blauw van de grasklokjes - het wit met geel van het alpenmadeliefje. En daartussen grazen ongestoord de stevige, bruine Abondance alpenkoeien (een ras typisch voor deze streek), onder het toeziend oog van de boerin, die hier op deze steile bergweide de lente en de zomer doorbrengt.
Verder omhoog ligt de alpenweide bezaaid met grote rotsblokken en zwerfstenen en is het een vermoeiende klim naar de top op 1715 m. Zalig om dan eindelijk beloond te worden met het bordje Col de Crève-Coeur en de besneeuwde toppen van de Mont-Blanc te ontdekken in de verte. Een zeer smal, zeer steil bergpaadje daalt af naar het meertje Damoz les Moulins, aan de voet van de Pic de la Corne. Fantastische zichten en prachtige fotomomenten!
Het laatste stuk is een gemakkelijke wandeling en moe maar tevreden gaat het naar beneden, terug naar de parking!
Deze Tour du Mont-Brion is, echt waar, een aanrader!
Reactie plaatsen
Reacties