Camino Portugués - Dag 3: van Cossourado naar Valença. (Pelgrimstocht Santiago de Compostela)

Gepubliceerd op 7 oktober 2022 om 17:16

Niet gehaast vandaag. We doen het rustig aan want, in tegenstelling tot de helse tocht van gisteren, wordt de etappe van Cossourado naar Valença een makkie van amper 13 km. Dat geeft ons, na de wandeling, nog voldoende tijd om de ommuurde vestingstad Valença te bezoeken.

Slaperige dorpjes en nog meer Romeinse kasseitjes

Een heerlijke nacht, een stille ochtend en een voorzichtige zon, een landschap waarin de mistflarden oplossen boven de huizen … daar wordt een mens gelukkig van! En gelukkig worden we alleszins van het ontbijt in Casa da Capela: een gezellig gedekte tafel met lekker brood, zelfgemaakte yoghurt, vers fruitsap en confituur van fruit uit de tuin, cake en koffie en thee of met andere woorden, een perfect begin van dag 3 van onze Camino.

De leuke stempel met de kapel en de schelp staat al te blinken in onze credencial en na een welgemeend “Thank you for the pleasant stay and the delicious food” gaan we op weg en laten het kleine gehucht Pecene achter ons. De route brengt ons de heuvel over naar het volgende landelijke dorp met de opmerkelijke naam São Bento da Porta Aberta (Sint-Benedictus van de open deur) en de benedictijnerkerk met dezelfde naam. En daar zijn ze terug, de Romeinse kasseiweggetjes die, als een lint tussen het groen en de akkers en de weiden, van het ene dorp naar het andere slingeren.

Een groepje druk pratende jongeren snelt ons voorbij, hun tempo een stuk hoger dan het onze. De kleurrijke vlekken van hun hippe fluo sporttruitjes verdwijnen om de hoek van een eeuwenoude muur. De pelgrims van de 21e eeuw, ze kleuren het straatbeeld in de kleine slaperige dorpjes.

De grijze omtrekken van de bergen van het Spaanse Galicia zijn al vaag te zien aan te horizon. Dichterbij zien we vooral veel kruisen en kruisbeelden in alle maten en soorten: groot en klein, oud en versleten, kunstig en kitschig. Dat en de witte kerkjes en kapelletjes herinneren ons eraan dat de Camino toch echt een bedevaartweg is. Ook Fontoura heeft zijn kerk en zijn Capela Senhor dos Aflitos, omringd door het dorpsspeelplein met, tussen de glijbaan en de schommel, niet één maar twee kruisen. Aan de overkant op het terras van Taberna da Igreja (what’s in a name?) zit een groep caminowandelaars aan een laat ontbijt.

De hobbelige Romeinse laantjes van Paços, langs keurige huizen en stukken groen, gaan over in smalle boswegen met, onvoorzien, een mompelend excentriek obstakel: een ijverige (illegale?) houthakker, bezig met het verzagen van de dunne stam en de takken van een boom. Op zijn Portugese conversatie kunnen we alleen maar “Bom Dia” antwoorden.

In de buurt van het dorpje Cerdal vloeit de Rio Pedreira onder een middeleeuws bruggetje door. Verderop is de wegwijzer aan de Albergue Quinta Estrada Romana met stip één van de meest gefotografeerde items op dit deel van de Camino. Vrolijk en kleurig, maar helaas ziet de alberque zelf er erg gesloten uit. Geen probleem want een kwartier en een kilometer verder, is het terras van de meer dan gezellige Albergue Quinta do Caminho wel open – 11 uur, een prima tijdstip voor een cappuccino, een zoet gebakje en een stempel!

Het landschap opent zich en we stappen tussen een lappendeken van akkers en weiden, afgewisseld met lage struiken, bomen en heidegebied en ja hoor nog steeds Romeinse keien onder onze voeten. Nogal onverwacht wordt de rust van het platteland verstoord en horen we dat goed? Inderdaad, dat is het gebrom van auto’s, afkomstig van de drukke baan waar we langs moeten. Gelukkig maar een kort stukje en aan de Capela do Senhor do Bonfim kunnen we genieten van de stille dorpsstraten van Arão.

De schelpen wijzen ons de weg naar de volgende kapel en de volgende kerk en het volgende kruis of eigenlijk kruisen! Nog meer smalle straatjes, langs tuinen en stapelmuurtjes, onder de spoorwegbrug, langs het busstation om te eindigen op de drukke boulevard die recht naar het centrum van Valença en ons hotel voor vandaag loopt.

Eerste werk van zodra de hotelkamers vrij zijn: een warme douche nemen, een energiereep en wat fruit eten als lunch, een wasje doen en in de zon voor het raam ophangen en boodschappen doen in de supermarkt. Een voorraadje smoothies, yoghurtdrankjes en water is een noodzakelijk iets tijdens een voettocht en meteen ook voor de picknick van morgen gezorgd in de vorm van garnalenpasteitjes en lekkere bladerdeeghapjes of folhado misto want we zijn nog even in Portugal.

De rest van de namiddag gaan we op stap, op ontdekkingstocht in het historische hart van Valença.

Verrassend Valença

Een stad met een eeuwenoude geschiedenis, op de grens tussen Portugal en Spanje, slechts door de Rio Minho gescheiden van het buurland, dat is Valença. Ik kan een bezoek aan deze 17e-eeuwse vestingstad ten zeerste aanbevelen! Wie een zwak heeft voor forten en militaire architectuur zit hier op de eerste rij. Valença Fortaleza, gebouwd op de top van 2 heuvels, bestaat nl. uit 2 bolwerken verbonden door de Portas do Meio met 5 km aan stadsmuren, bastions, wachttorens, oude slotgrachten en indrukwekkende stadspoorten. Schitterend gerestaureerd en goed bewaard gebleven!

Sporen van bewoning in en rond Valença gaan terug tot de ijzertijd met een ommuurd dorp. In de tijd van de Romeinen was de plaats belangrijk als oversteek naar de andere oever van de Rio Minho en in de 12e eeuw speelde Contrasta (wat "plaats tegenover" betekent en de oude naam voor Valença is) een rol in de conflicten tussen Portugal en Spanje. Een eeuw later kreeg Contrasta zijn nieuwe naam en een vernieuwd verdedigingssysteem met uitgebreide omwallingen rond de stad. Een militair garnizoen moest de veiligheid garanderen.

De oorlog tussen Spanje en Portugal in de 17e eeuw zorgde ervoor dat Valença zijn huidige Fortaleza kreeg, in de stijl van Vauban, de beroemde Franse bouwmeester van vestingwerken. Vernieuwend en technisch een hele prestatie voor die tijd, vandaag nog steeds te bewonderen en de ideale plek voor een uniek beeld over de stad en haar omgeving.

Wil je veel zien in weinig tijd, begin je bezoek dan aan de voetgangerspoort Portas do Sol aan de Rua Dr. Ilídio do Vale. Die brengt je meteen in het bruisende centrum met zijn nauwe straatjes, volle terrassen en prachtige gevels. Bewonder de kerken en kappelletjes. Slenter langs de vele kunst- en textielwinkeltjes. Fotografeer de mooiste gebouwen. Wandel over de stadsmuren en geniet van het uitzicht over de Rio Minho en het Spaanse Galicië met de stad Tui aan de overkant. Koop een ijsje bij São Teotónio, neem een rustpauze op het gezellige terras en laat je betoveren door de levendige sfeer en de charme van deze vestingstad.

Eetadresjes genoeg in het ommuurde centrum en vaak kan je een pelgrimsmenu bestellen. Kies dan zeker voor de Caldo Verde of de echte Portugese koolsoep. Voedzaam en gezond, lekker en veel en goedkoop.

In een opperbeste stemming sluiten we onze laatste avond op Portugees grondgebied af – morgen steken we de grens over en stappen verder op Spaanse wegen.

Een toepasselijke bedenking na de wandeling van deze dag: "Je wordt niet gelukkig van het doel, maar van de weg er naar toe....." (Thomas Vanderveken)