Een druilerige frisse ochtend maar dat is nu eenmaal één van de kenmerken van de Westelijke Tatra waar in mei nog sneeuw ligt en juli de natste maand is. De koudste en meest vochtige regio van Slowakije maakt deel uit van 2 nationale natuurparken, het Tatra National Park op Slowaaks grondgebied en het Tatrzański National Park net over de grens met Polen. Sinds 1992 is de Westelijke Tatra ook een UNESCO biosfeerreservaat. Dit bijzondere gebied is een paradijs voor wandelaars met onwaarschijnlijke uitzichten op grillige rotswanden, kristalheldere gletsjermeren en klaterende bergstroompjes.
Rugzak ingepakt, regenkleding en warme trui mee, wandelkaart mee en rijden maar, naar Zuberec, een klein dorp aan de voet van de Roháče bergen. Langs een pittoreske binnenweg door de bossen (waar een onvoorzichtig reetje z’n leven dankt aan de oplettende chauffeur) en voorbij het openluchtmuseum van Brestová komen we op de parking van het skigebied en de skiliften van Zverovka Spálená terecht. Toch een afslag gemist? Een vriendelijke Slowaak wijst ons de weg - stukje te ver gereden, stukje terugrijden - en nu goed parkeren aan Penzión Šindlovec waar de wandeling begint en ook eindigt, een wandeling naar de bekende meren van Roháč, gelegen op een hoogte van 1.719 m.
Van Šindlovec rázc. (1.070 m) naar Ťatliakova Chata (1.374 m)
Voor het eerste deel van de tocht volgen we de rode markering, een saaie maar stevige klim (we stijgen 304 m) langs een asfaltbaantje met links en rechts de donkergroene dennen- en sparrenbossen, afgewisseld met het frisse groen van nieuwe scheuten en varens en het zachte paars en roze van klaver en wilgenroosjes. Een bergbeekje kabbelt tussen de begroeiing door, witte nevelwolkjes waaien laag over.
Een eenvoudig houten hutje langs de kant van de weg wacht op mens en dier met een droge en warme plek.
Al snel merken we dat de conditie nog niet echt in topvorm is. De enkele wandelaars op deze tocht steken ons vlotjes voorbij. En dat juli de natste maand is, zullen we geweten hebben: een fikse regenbui doet ons schuilen. Gelukkig zijn die er: schuilplaatsen met picknicktafels en -bankjes. Lunchen dan maar en wachten tot de bui wat overwaait.
Voor wie na ons komt, juich niet te vroeg: het kleine (en helaas gesloten) houten chaletje waar je terecht kan voor een snelle hap, een drankje en een souvenir, is niet het eindpunt van de rode route. Dat maakt de leuke wegwijzer ons duidelijk: felgele bordjes onder een rood gestreept hoedje, je komt ze overal in Slowakije tegen. Na anderhalf uur en 3,5 km verder zien we tussen de bomen het dak van Ťatliakova Chata verschijnen met op de achtergrond de grijze toppen van het Roháč gebergte.
Daar ergens tussen ligt onze bestemming: Roháčske plesá of de meren van Roháč.
Van Ťatliakova Chata (1.374 m) naar Roháčske plesá (1.719 m)
Hier start de ‘echte’ wandeling, aan de blauwe markering en het bord Smutná dolina, langs een smal en rotsig pad dat meteen steil de hoogte ingaat en ons tussen de boomtoppen door verrast met schitterende vergezichten op het Ťatliakovo pleso en zijn donkere coniferen, omringd door scherpe rotskammen en witte streepjes sneeuw.
Een bergbron onderweg woont gezellig in een houten huisje en zorgt dat drinkbussen gevuld blijven.
Zwerfkeien, klein en groot, haast fluogroen mos, hier geen hoge dennen meer, maar lage struikjes en een grote engelwortel naast een rustig stroompje. We zitten op 1.522 m hoogte en laten de Smutná dolina achter ons om vanaf nu de groene blokjes te volgen, naar de 4 meren van Roháče, erfenis van een lang vervlogen ijstijd.
Een onverwacht rustpunt na al dat stijgen: het Veľké Roháčske pleso, het eerste gletsjermeer en het grootste op 1.562 m hoogte, compleet met eendjes en zitbankjes. Tijd voor een hapje en een drankje en genieten van al het moois om ons heen! Het klare groene water, de top van de Volovec (2.063 m hoog) in de verte, de natuur zorgt hier voor veel perfecte postkaartjes. En er wachten nog 3 andere schoonheden om ontdekt te worden.
Verder omhoog, op zo’n 1.650 m, liggen Druhé en Tretie Roháčske pleso, het tweede en het derde meer dat eigenlijk een kleintje is, verbonden met een groter meer. Het hoogtepunt is echter Stvrté Roháčske pleso, gelegen op 1.719 m. De bergkloven zijn op deze hoogte nog bedekt met sneeuw en het is behoorlijk koud.
Het zicht op de vallei tussen de toppen van de Westelijke Tatra doet echter kou en opstekende wind vergeten.
Foutje van ons: die wind jaagt in snel tempo dreigende donkere wolken over de bergkam. Voor we het goed en wel beseffen, zitten we midden in een felle regen- en hagelbui en dat in combinatie met een snijdende wind is geen pretje op een smal en nu super glad bergweggetje vol boomwortels en losse stenen. Daarnet ging het nog naar boven, nu gaat het recht naar beneden, een schuiver en een glijder tot gevolg. Zo begonnen, zo gedaan die regen en hagel, regenjas kan uit en we beginnen aan de laatste kilometers van de wandeling.
Van Roháčske plesá (1.719 m) naar Adamcuľa (1.185 m)
De tocht terug schiet voor geen meter (letterlijk) op. De natte en gladde ondergrond (met dank aan de regen en de hagel) zorgt ervoor dat ons trage tempo een slakkengangetje wordt. De afdaling duurt een eeuwigheid maar eindelijk komen we op de splitsing van het groene met het blauwe wandelpad en gaat het iets vlotter richting Adamcuľa.
We passeren de Roháčsky waterval, die we vooral horen maar moeilijk te zien is tussen alle boomstammen en struiken door.
Door een aangenaam stukje bos, over een glad bruggetje, brengt de wandeling ons weer naar Adamcuľa, de open plek aan het asfaltbaantje en de rode markering. Een diepe zucht, veilig en wel omlaag geraakt. Tijd voor een snelle minipauze, een appel, een koek, een handjevol gedroogde vruchtjes. Nieuwe energie voor de slotkilometer!
Van Adamcuľa (1.185 m) naar Šindlovec rázc. (1.070 m)
Geen bordjes of markering meer nodig, gewoon rechtdoor en met vlakke grond onder onze voeten gaat onze wandelsnelheid erop vooruit en daar is de parking al waar dit Tatra-avontuur deze voormiddag begon, een avontuur waarvan de beelden nog lang bijblijven.
Het doet ons verlangen naar meer prachtige landschappen, naar meer fantastische wandelingen, naar meer verrassend Tatragebergte.
PRAKTISCHE TIPS:
* De wandelroute is gesloten van 1 november tot 15 juni.
* De totale lengte van de wandeling is 11,6 km en je stijgt en daalt 670 m.
* Picknick en voldoende drinken meenemen!
* Hou rekening met plotselinge weersveranderingen in het gebied, van zonnig en warm naar koud en nat in enkele minuten. Je ziet de zwarte wolken zo de bergtop overkomen waarbij je amper de tijd hebt om die regenjas aan te trekken!
* Het speciale telefoonnummer van de reddingsdienst in de bergen is 18300 (zonder landnummer).
* Informatie over de wandeling en de streek en een hapje eten en drinken kan in Penzión Šindlovec (website: https://sindlovec.sk/).
Overnachting en een eenvoudig menu wordt aangeboden in de berghut Ťatliakova Chata (website: http://tatliacka.sk/), aan het einde van het rode wandelpad (asfaltweggetje). Open van 15 juni tot 30 oktober.
* Openbaar vervoer: er rijdt een bus tot aan de skipistes van Zverovka – vanaf daar beginnen heel wat wandel- en fietspaden.
Reactie plaatsen
Reacties