Een aangenaam zonnetje, wat verdwaalde witte wolken als wattenpropjes in de strak blauwe lucht … op dag 2 van onze voettocht zijn we nog exact 100 km verwijderd van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. De Via Francigena naar Viterbo, onze volgende bestemming, begint aan de Porta del Borgo, de massieve toegangspoort tot het centro storico, het historische stadsdeel van Montefiascone. Meteen een duik in de geschiedenis van deze stad die eeuwenlang belangrijk is geweest als tussenstop op de pelgrimstochten naar Rome én als veilige verblijfplaats voor heel wat pausen in onrustige middeleeuwse tijden.
♥ Cultuur in Montefiascone
Je kan het startpunt van deze etappe niet missen. Er staan wel 3 wegwijzers én een bord dat ons vriendelijk ‘goede wandeling’ wenst. Een extra motivatie om met veel goesting op weg te gaan. Het wordt klimmen vanaf de Porta del Borgo over de steile Corso Cavour met zijn onverwachte gewelfde steegjes, zandkleurige en okergele gevels en smalle huizen met bloemrijke balkons en zuiderse luiken. Het is nog te vroeg voor de terrasjes op de gezellige Piazza Vittorio Emanuele. Zelfs de fontein is amper wakker.
De klokkentoren kijkt niet meer op van alweer een groepje wandelaars die een foto nemen van het bekende opschrift ‘100 km alla Tomba di Pietro’.
De boogvormige doorgang naast de klokkentoren brengt ons op het Largo del Plebiscito, één van de oudste pleintjes van de stad met één van de oudste kerken van de stad. De Chiesa di Sant'Andrea, uit het jaar 853, valt enkel op door de simpele groene deur, het sobere roosvenster en het eenvoudige kruis. Het is de waterput ertegenover die met alle aandacht gaat lopen. Die is 88 m diep en werd in 1368 aangelegd door Paus Urbanus V die de stad van drinkwater wou voorzien.
Het bruine Via Francigena-bord stuurt ons de trappen op, richting het hoogste punt van Montefiascone op 633 m. De stad is immers gebouwd op een uitloper van Monti Vulsini, de vulkanische bergketen rond het meer van Bolsena. Het wordt een stevige klim naar boven, naar het middeleeuwse fort Rocca dei Papi. Ooit een versterkte burcht met 4 indrukwekkende hoektorens, gebouwd en verbouwd en uitgebreid om vanop die strategische positie de stad en de regio makkelijk te kunnen verdedigen. Werd het in Rome te warm onder de pauselijke voeten dan diende het Rocca dei Papi als toevluchtsoord en zelfs als zomerverblijf. Van het imposante complex rest nu enkel nog de Torre del Pellegrino of Pelgrimstoren.
Rond de ruïnes van het fort ligt het schaduwrijke Parco della Rocca. Met de aanleg van de tuinen werd midden de 18e eeuw begonnen. De Italiaanse parkstijl, die we vandaag zien met brede lanen, veel bomen en lage groene struiken, kwam er pas een eeuw later na de herinrichting van het Parco della Rocca. Zeker doen: een wandeling langs de buitenrand van het park.
Het 360-gradenuitzicht over de omgeving is onvergetelijk! Van noord naar zuid, van west naar oost …. vlakbij het Meer van Bolsena, in de verte de stad Viterbo en aan de horizon de donkere lijn van de Apennijnen.
Ook de koepel van de Basilica di Santa Margherita (één van de grootste koepels van Italië na de Sint-Pietersbasiliek in Rome en de Duomo in Firenze) zorgt voor een schitterend beeld en torent in al zijn grootsheid boven de daken uit.
Terug naar beneden want er moet ook nog gewandeld worden. Echter niet zonder die laatste geweldige foto van het felblauwe Lago di Bolsena. En niet zonder even stil te staan bij Il Monumento al Pellegrino. Het beeld van de 2 pelgrims, met wandelstok en pet en rugzak, is als een zwijgend maar veelzeggend symbool voor alle wandelaars die ooit over de historische Via Francigena naar Rome trokken en voor iedereen die nu en in de toekomst deze reis maakt.
♦ Geschiedenis langs de Via Cassia Antica
Door de ene poort de stad in, door de andere poort de stad uit. Steile baantjes kronkelen de berg af en rustige buitenwijken maken plaats voor een groene landelijke omgeving. Asfalt verandert in gravel en verandert weer in asfalt.
Ook vandaag is een zelf versierde picknick een must en een korte stop bij de supermarkt, op de route naar Viterbo, zorgt voor de nodige drankjes en hapjes en snacks.
Weer een richtingspijl en deze wijst naar rechts. We worden een grasweggetje opgestuurd dat al snel overgaat in een breed geplaveid pad. Onze voeten wandelen over de Via Cassia Antica. Heel bijzonder te bedenken dat, bijna 2.000 jaar geleden, ganse Romeinse legers en kooplieden en pelgrims hier ook gelopen hebben op weg van Rome naar Siena en Firenze of helemaal naar Lucca.
We worden er zowaar een beetje stil van, van al die eeuwen aan geschiedenis onder onze wandelschoenen!
Druivenstruiken en olijfbomen, omzoomd met oude keienmuurtjes, wisselen met golvende akkers, rood van de klaprozen. Voorbij de kapel van La Madonna del Rosario blijven we de Via Cassia Romana verder volgen. Nog steeds dezelfde grote platte keien, die verrassend comfortabel stappen en in een merkwaardig goeie conditie verkeren.
Nog steeds het platteland met wuivend koren, kleurrijke akkerbloemen en een boom alleen. Nog steeds een strak blauwe lucht met decoratieve dikke witte wolken.
De lokale boer in zijn kleine wijngaard heeft blijkbaar nood aan een sociale babbel en vertelt ons dat hij ook een paar koeien heeft. Van de melk maken ze mozzarella. Alleen niet voor België, wel voor Nederland!
En de Via Cassia? Verstild in de tijd rijgt de antieke kasseibaan kilometer na kilometer aaneen tot een eeuwig slingerend lint, heuvel op en heuvel af om uiteindelijk in het niets te verdwijnen.
♠ Ruimte en rust in de natuur
Onder de spoorwegbrug door volgt een van de weinige klimmetjes van deze dag. De beloning? Goudgele hooibalen in de zon en aan de horizon één van de mooiste uitzichten op Montefiascone en Viterbo. Wat een prachtige streek is dit!
We weten ons omringd door ruimte en rust en natuur … met deze kleine minpuntjes: een saaie stoffige grindweg, een warme zon en geen schaduw! Nog 10 km naar Viterbo. Gelukkig krijgen we het gezelschap van vrolijke gele ganzenbloemen, fijne kamille en sprietige paarse akkerwikke.
Middag. Tijd voor een weidepicknick onder het bladerdak van een paar bomen in het prettige gezelschap van 2 (Nederlandse) medepelgrims. Een zeldzaamheid op de Via Francigena dus extra leuk!
En dan krijgen we een herhaling van saai en zon en stof. Relaxen of een voetbadje nemen in het Parco Termale del Bagnaccio zit er jammer genoeg niet in. De uit de Romeinse tijd stammende thermale warmwaterbronnen liggen er verwaarloosd en overwoekerd door onkruid bij.
Anderhalf uur later komt de eindbestemming van deze dag dichterbij. Jonge hazelnootboompjes, flink in het gelid als kleine soldaatjes, wuiven ons uit: een laatste stukje natuur voor we de buitenwijken van Viterbo inwandelen.
♣ Viterbo, Città dei Papi
De stad groet ons met een muurschildering in de tunnel onder de snelweg en het pelgrimsfiguurtje begeleidt ons ook hier, op de drukke toegangswegen richting het centrum.
De eerste kennismaking met Viterbo zijn vreemde witgrijze constructies en nee, die zijn geen onderdeel van een fabriek of een evenementenhal of een shoppingcenter. We kijken naar Il Tempio Crematorio di Viterbo, het immense crematorium van de stad dat aansluit op het al even immense Cimitero di San Lazzaro. De monumentale toegangspoort leert ons, in keurige Romeinse cijfers, dat de begraafplaats dateert van 1872. Graven als minitempels zijn nog slechts een schim van het ooit weelderige cimitero. De bloemenstalletjes doen een schamele poging om het verval te verdoezelen.
Het is nog een flikse wandeling door het nieuwe deel van Viterbo, langs winkels en woonblokken en benzinestations en Il Monumento all'Aviazione Italiana (het Monument voor de Italiaanse Luchtvaart) maar eindelijk ontdekken we oude muren en een wachttoren en de Porta Fiorentina, de toegang tot la città vecchia. Gebouwd in 1768 is dit een waardige inkom voor de Stad van de Pausen.
Net als Montefiascone was Viterbo in de 13e eeuw een pauselijke stad toen de kerkvaders maar wat graag het onveilige Rome inruilden voor het veilige Viterbo.
Hobbelige straatjes, magnifieke fonteinen, roze kerken, terracottakleurige gevels gebleekt door de zon, het oude Viterbo is een pareltje. Het hart van de stad, de Piazza del Plebiscito, is aan 3 zijden ingesloten door eeuwenoude plechtige paleizen met aan de ene kant het Palazzo del Podestà met zijn hoge slanke toren en daartegenover het Palazzo Apostolico en het Palazzo dei Priori, nu het stadhuis van Viterbo. Daar moeten we zijn voor de gegeerde stempel in onze credenziale en voor een fotomomentje op de binnenplaats. Die is de moeite waard met zijn 17e-eeuwse fontein en niet te missen uitzicht.
Op zoek naar een verfrissend ijsje stoppen we aan de Piazza del Gesù, een heerlijk pleintje met die onweerstaanbare Italiaanse vibe waar we, zelfs in de warme middagzon, vrolijk van worden. Of ligt dat aan het superlekkere ijs?
Onze slaapplek voor vandaag ligt buiten de historische binnenstad maar voor een lekkere avondmaaltijd gaan we blijgezind nog 1 keer de stad in en uit, door de overdadig versierde Porta Romana.
Wandelinfo:
↨ Afstand: 19 km
↑ Stijging: 639 m
↓ Daling: 302 m
Ⓢ Start: Montefiascone - Hotel Altavilla
Ⓐ Aankomst: Viterbo – Hotel Mini Palace
Praktische info:
🛌 Logeeradres in Viterbo: Hotel Mini Palace (adres: Via San Maria della Grotticella 2/B – 01100 Viterbo)
🍦 Het lekkerste ijs haal je in Viterbo bij CreamItaly aan het leuke pleintje Piazza del Gesù. Tip van Amanda. (adres: Via San Lorenzo 40 – 01100 Montefiascone)
🥧 De lekkerste gerechten eet je bij Ristorante Il Labirinto aan datzelfde gezellige pleintje, onder het waakzame oog van de plaatselijke polizia. (adres: Via San Lorenzo 46 – 01100 Viterbo)
Reactie plaatsen
Reacties